نقشهای این سفره قلمکار، ریشه در تاریخ و فرهنگ کهن ایران دارند و هر کدام از آنها معنایی نمادین و داستانی در دل خود دارند. در این سفره خاص که نقش بتهجقه و گلها بهطور غالب دیده میشود، هر طرح حامل پیامی است:
۱. بتهجقه: نماد زندگی و رشد
• بتهجقه (طرحهای کشیده شبیه برگ یا شعله) یکی از قدیمیترین نقوش در هنر ایرانی است.
• این طرح نمادی از درخت سرو است که در فرهنگ ایران، استقامت، زندگی جاودان و آزادگی را تداعی میکند.
• فرم خمیده و شعلهمانند بتهجقه به معنای فروتنی و حرکت بهسوی کمال است.
• برخی پژوهشگران این طرح را به شعله آتش یا جوانه گیاه تعبیر کردهاند که نشاندهنده زندگی دوباره و تولد نو است.
۲. گل مرکزی: نماد خورشید و کمال
در میانه سفره، نقش گل خورشیدی یا گل هشتپر دیده میشود.
• این طرح به خورشید اشاره دارد که منبع نور، حیات و انرژی است.
• گل هشتپر بهطور سنتی نمادی از کمال و هماهنگی در جهان هستی است و در بسیاری از هنرهای سنتی ایران دیده میشود.
۳. گلوبوتههای اطراف: پیوند انسان و طبیعت
• گلها و شاخوبرگهای ظریف که در میان بتهجقهها کار شدهاند، به تقدس طبیعت و پیوند انسان با آن اشاره دارند.
• این طرحها نشاندهنده طبیعت بهعنوان منبع زندگی و زیبایی هستند.
۴. حاشیهها: مرزهای حفظشده و تعادل
حاشیه این سفره با خطوط و نقوش ریز اسلیمی (پیچشهای هندسی و گیاهی) پر شده است.
• حاشیهها در هنر ایرانی بهمعنای مرزهای محافظتشده و تعادل میان طرح و فضا هستند.
پیام کلی طرح
ترکیب بتهجقههای پراکنده، گل خورشیدی و نقوش گیاهی در این سفره، داستانی از زندگی، جاودانگی و پیوند طبیعت و انسان را روایت میکند.
• این طرح با الهام از جهان هستی و هماهنگی آن، به ما یادآوری میکند که در دل هر سختی، رشد، تولد و زندگی دوباره نهفته است.
این نقوش، نهتنها زیبایی ظاهری دارند، بلکه هرکدام گویای بخشهایی از فلسفه و تفکر عمیق فرهنگ ایرانی هستند.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.